فصل عریان عشق

Subject: فصل عریان عشق 2010-11-28, 21:30

اگر یک سال چهار فصل دارد ، اگر یک سال زمستانی دارد ، تابستانی دارد .
بهار من که گذشت ، همه فصل هایم به رنگ خزان است .
رنگ بهار را از یاد برده ام ، تو رفتی و تا به امروز شکوفه ای در زندگی ام ندیده ام.
تو رفتی و طوفان جدایی آمد و خاطره های سبز زندگی ام را با خود برد.
کجاست حتی یک برگ از آن خاطره های سبز؟
تو رفتی و فصل سرد وجودم آمد، فصلی عریان ، گونه ای پریشان ، چشمی گریان.
اگر در قلبم تنها تو را دارم ، هنوز هم باور دارم که باز هم تو را دارم ،اما من دیگر تو را در کنارم ندارم.
فصل عریان زندگی آمد ، فصلی که دیگر رنگ امید در آن نیست.
شاید رنگ زرد نا امیدی ، یا رنگ سیاه تنهایی به چشم بیاید.
به امید شکفتن غنچه ای در تنها گلدان باغچه قلبم نشستم اما افسوس که باران عشق نیامد و آن شاخه نیز خشک شد .
اگرچه این فصل ها بی رنگ و روست ، بی عطر و بوست اما همچنان همه فصلها برایم زیباست زیرا هنوز عشق تو در دلم زنده است و با عشق تو زندگی میکنم.
اگرچه رفتی و مرا با کوله باری از غم و غصه تنها گذاشتی اما هنوز به انتظار بهار نشسته ام ، بهاری که دیدن آن برایم یک رویاست !
شاید در این فصلها ، فصل سبز عشق فرا برسد ، شاید تا ابد نیز این فصلها همه یک رنگ به همین رنگ ، رنگ نا امیدی ، رنگ جدایی باقی بماند.
فصل عریان عشق ، فصل غم انگیز سالیست که تو را هنگام دیدار آخر در میان سیل اشکهایم میدیدم.
هنوز چهره خیس تو در چشمانم نقش بسته است ، هنوز دستهای گرم تو درون دستهایم یخ زده است .
شاید این اولین و آخرین فصل عشق باشد
ساعتها یک ساعت به عقب کشیده میشود، امروز نیز بی تو همان فصل عریان دیروز است.